Miłość i chemia
Cechą wyróżniającą feromony wśród innych środków komunikacji
chemicznej jest fakt, że działają one tylko między osobnikami tego
samego gatunku.
Jeden osobnik, "emiter" feromonu, wysyła sygnał zapachowy czyli
drobinki pachnącej substancji chemicznej w kierunku drugiego
osobnika. Ten - kiedy informacja o "odebranym" przez nos zapachu
trafi w formie sygnału do mózgu - ulega wpływowi substancji.
Zazwyczaj nieświadomie, nie wyczuwając w ogóle zapachu lub nie
wiedząc o jego działaniu, odbiorca modyfikuje wówczas swoje
zachowanie.
Od pięćdziesięciu lat uczeni spierają się, czy feromony w ogóle
istnieją. "W 1959 roku wyizolowano pierwszą w historii substancję
uznaną za feromon. Pobrano ją z owada - jedwabnika morwowego. Po
badaniach nad milionami tych owadów, udało się wyizolować 12 mg
chemicznej substancji" - mówi Konopski.
Zwolennicy teorii, że feromony istnieją utrzymują, że substancje
te występują także u ssaków naczelnych, w tym człowieka. I że
można dzięki nim wpływać na zachowanie drugiego człowieka,
sprawiając że się w nas "zakocha". Pełniłyby wówczas funkcję
wabików seksualnych. 
Na podstawie książki "Feromony człowieka. Środki komunikacji chemicznej między ludźmi". Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Autorzy: Leszek Konopski, Michael Koberda.
poleca:
Studentnews.pl