Zasadnicze błędy w komunikowaniu się

Wydaje się, że ludzie mają duże skłonności do podejmowania autodestrukcyjnych działań, nawet gdy zdają sobie sprawę z tego, że postępują głupio, niedojrzałe i ze szkodą dla siebie, na przykład kiedy wpadają w złość lub mają napady chandry.

Grożenie i stawianie ultimatum to elementy desperackiej taktyki osaczania, stosowane w celu wymuszenia na partnerze tego, czego się chce.

Przywoływanie minionych zdarzeń rzadko pomaga w rozwiązywaniu bieżących konfliktów. Kiedy odgrzebujesz stare problemy, zazwyczaj próbujesz obwiniać za nie partnera, by złapać go w pułapkę „poczucia winy" i w ten sposób osiągnąć to, czego chcesz.

Jeśli dodajesz do swoich ponagleń ataki personalne na współmałżonka, używając obraźliwych słów, takich jak „fajtłapa", „wykolejeniec", „drań", to twoje działania zmierzają do psychicznego zniszczenia partnera.

Lekceważąc lub ignorując punkt widzenia partnera, przede wszystkim przekazujesz następującą informację: „Tak naprawdę nie wierzysz w to, co mówisz" lub „Twoje zdanie nie jest tak ważne jak moje".

Jedną z najbardziej destrukcyjnych form manipulacji, w jakie możesz się uwikłać, jest metoda wywoływania poczucia winy, stosowana przy próbach włączenia współmałżonka w budowanie związku. Dlaczego?

Dyskutując z partnerem o możliwych rozwiązaniach waszego konfliktu, musisz trzymać się ściśle tematu.

Emocjonalna nieobecność cechuje osoby, które podczas prób rozwiązania problemów małżeńskich stają się tak sfrustrowane, że odsuwają się emocjonalnie od współmałżonka. Możesz siedzieć z nim w jednym pokoju, słuchać tego, co mówi, ale myślami jesteś nieobecny.

Wszystkie drobne złośliwości i uszczypliwe uwagi wypowiadane pod adresem współmałżonka można nazwać ogólnie docinaniem.