Pałac Słuszków

Jednym z ważniejszych zabytków przeszłości, który w zawierusze dziejów stracił wiele na swej urodzie, jest położony po drugiej stronie ul. Kościuszki, tuż nad rzeką, dawny pałac Słuszków. Jego budowę zarządził w 1690 r. wojewoda połocki Dominik Słuszko. W tym celu kazał usypać za rzece półwysep, na którym stanął okazały barokowy pałac, ozdobiony frontonem ze stiukową płaskorzeźbą i tablicą pamiątkową z chełpliwą inskrypcją łacińską, głoszącą: Góry usunąłem, wody Wilii wypchnąłem z ich łożyska, przewyższyłem widokiem swym wzgórza, zwycięzca żywiołów, stworzony jestem na dom wypoczynku, sojusznik antokolskiej dostojności bohaterów, tu niech bogini wojny złoży pod Luną, sprzyjającą odpoczynkowi, pokoju boginią szatę pod herbem Ostoja i broń gwoli spokojności życia.

Pałac był pieczołowicie wykończony na zewnątrz i wewnątrz, lecz kataklizmy dziejowe znacznie pozbawiły go urody. W czasie insurekcji kościuszkowskiej mieściły się tu sztab powstańczy i ludwisarnia. Po powstaniu listopadowym gmach poddano przeróbce – podzielono pomieszczenia na mniejsze i dobudowano jeszcze jedną kondygnację. W połowie XIX stulecia utworzono tu więzienie wojskowe. Prof. Juliusz Kłos ubolewał w latach 20. XX w. nad upadkiem dumnego pałacu: Wewnątrz nie zachował się ani jeden okruch pierwotnego piękna, a strona zewnętrzna zbarbaryzowana została ohydnemi przeróbkami, płaskiemi blaszanemi dachami i licznemi kominami. Oszpecony dodatkowo w okresie sowieckim pałac przekazano po wojnie na potrzeby Wyższej Szkoły Technicznej.

 

 

 

 

 

Fragmenty z przewodnika turystycznego "Wilno. Barok z kamienia i obłoków". Autor: Jadwiga Rogoża. Wydawnictwo Bezdroża.

 
Polityka Prywatności