Râmnicu Vâlcea – Curtea de Argeş

Zaraz po wyjeździe z uzdrowiska w kierunku Râmnicu Vâlcea leży wioska Govora, w której zachował się kolejny słynny monaster. Wzniesiony na przełomie XIV i XV w., częściowo przez Włada Drakula (ojca Włada Palownika), za rządów Radu Wielkiego (1495-1508) stał się głównym ośrodkiem kulturalnym hospodarstwa. W XVII w. Matei Basarab udoskonalił fortyfikacje, wyposażając mury w krenelaże i baszty. On to wzniósł wieżę-dzwonnicę, obecne pomieszczenia mieszkalne mnichów oraz budynek drukarni. Constantina Brâncoveanu ufundował nową cerkiew, ukończoną w 1711 r.

Oddalone o ok. 14 km Râmnicu Vâlcei, położone jest w dolinie Aluty, po wołoskiej stronie Przełomu Czerwonej Wieży, którym przedostać się można do Siedmiogrodu. Jest to jedna z najbardziej widokowych tras w Alpach Transylwańskich.

Nie zatrzymując się w mieście, udajemy się wprost do oddalonej o 33 km dawnej stolicy Wołoszczyzny, Cureta de Argeş.

W 1359 r. wojewoda Nicolae Alexandru wzniósł tu Cerkiew Metropolitarną. Wkrótce też miasto, ­usytuowane na skrzyżowaniu kilku szlaków handlowych łączących Siedmiogród z Wołoszczyzną, stało się wołoską stolicą. Pierwszy oficjalny dokument wydany przez tutejszy dwór hospodarski pochodzi z 1369 r. Sama nazwa miasta brzmi „Dwór nad Ardżeszem” (rum. curetea – ‘dwór’). W 1414 r. Mircea Stary przyjął tu Zygmunta Korybuta, posłańca króla ­Władysława Jagiełły. Niestety już następca Mircei, Michał I, przeniósł oficjalną stolicę do Târgovişte (1418). Niemniej jeszcze przez jakiś czas hospodar rezydował w Cureti de Argeş. W 1517 r. Neagoe Basarab przeniósł także siedzibę patriarchy do Târgovişte i tym samym ostatecznie zamknął okres stołeczności miasta.

Miejsca, które warto zobaczyć

Najcenniejszym zabytkiem jest monaster Curtea de Argeş, a właściwie jego cerkiew, tzw. Nowa Metropolia. Ufundowana przez Neagoę Basaraba, została wzniesiona w latach 1512-17. Z jej budową związana jest jedna z najpopularniejszych legend rumuńskich: opowieść o wołoskim Ikarze, mistrzu Manole.

Architektura świątyni jest zaiste niezwykła, spajająca wszystko to, co najpiękniejsze w sztuce Wschodu i Zachodu: elementy serbskie, tureckie i ormiańskie, dystynkcję gotyku i bogactwo orientalnej arabeski.

Cerkiew jest także, oprócz grobów Neagoe Basaraba, jego żony Despiny i wojewody Radu z Afumaţi, nekropolią królów Rumunii: Karola I i królowej Elżbiety, Ferdynanda i królowej Marii. Poza cerkwią, w małej kaplicy złożono szczątki króla Karola II (1893-1953), zmarłego na wygnaniu i początkowo pochowanego w klasztorze So Vicente w Lizbonie; jego ciało przewieziono do Rumunii kilka lat temu.

Kompleksu monastycznego dopełnia Pałac Biskupi, z końca XIX w.

Jesli chcesz zapoznać się z całą trasą skorzystaj z książkowej wersji przewodnika  Wydawnictwa Bezdroża.