Geny mają wpływ na naszą empatię

Gryzonie obserwowały inną mysz wsadzoną do testowej klatki, którą uczono kojarzyć 30 sekundowy dźwięk z łagodnym bólem łapki wywołanym przez prąd elektryczny. Po szoku elektrycznym wystraszone zwierzę wydawało krótki pisk.

Okazało się, że tylko na podstawie tych pisków myszy lubiące towarzystwo nauczyły się kojarzyć dźwięk i wygląd klatki z czymś nieprzyjemnym; choć nie miały pojęcia, że ma to związek z elektrowstrząsem. Gdy umieszczano je w tym samym pomieszczeniu i prezentowano identyczny dźwięk, gryzonie nieruchomiały ze strachu, mimo że nie traktowano ich prądem.

Natomiast zwierzęta ze szczepu mniej towarzyskiego nie nauczyły się podobnego skojarzenia i nie miały podobnej reakcji na dźwięk po znalezieniu się w klatce.

Zdaniem autorów pracy, ponieważ obydwa szczepy różnią się od siebie pod względem genetycznym, dowodzi to, że zdolność do rozpoznawania cudzych emocji i reagowania na nie (czyli zdolność do empatii) może mieć podłoże genetyczne.

Myszy, podobnie do ludzi, potrafią automatycznie wyczuwać różne uczucia - np. podniecenie, strach lub złość - u innych osobników i reagować na nie, tłumaczą naukowcy. "Zwierzęta te są zdolne do bardziej złożonych form empatii niż moglibyśmy podejrzewać" - komentuje biorący udział w badaniach Garet Lahvis z OHSU.

Zdaniem autorów pracy, zrozumienie podłoża empatii u gryzoni może pomóc wyjaśnić przyczyny trudności w kontaktach międzyludzkich oraz zachowań aspołecznych u osób z zaburzeniami psychicznymi i rozwojowymi, jak autyzm, schizofrenia, depresja czy uzależnienie. W przyszłości może to zaowocować nowymi metodami leczenia tych schorzeń.

W dalszej kolejności naukowcy planują skupić się na poszukiwaniu konkretnych genów, które odpowiadają za różnice w zdolności do empatii. (PAP)