Coraz mniej chomików
Przez ostatnie 40 lat, na mapie Polski, zmniejszył się o 75% obszar występowania chomika europejskiego. W skali Europy jest to zagrożony gatunek.
Badaniem chomika europejskiego od lat zajmują się dr Joanna Ziomek z 
Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i dr Agata Banaszek z 
Uniwersytetu w Białymstoku. Ich zainteresowanie tym gatunkiem wynika z 
faktu, że chomik przez ostatnie 40 lat drastycznie zmniejszył obszar 
występowania i zagęszczenie populacji w zachodniej i centralnej Europie,
 a aktualnie proces ten przebiega także w krajach Europy Wschodniej. 
Chomik
 do lat 70-tych XX wieku występował na terenie centralnej i wschodniej 
Polski. Stanisław Surdacki, który prowadził badania w latach 1953-1970, 
stwierdził obecność tego gryzonia na 1176 stanowiskach, najwięcej w 
południowo-wschodniej części kraju. Badania dr Ziomek i dr Banaszek 
przeprowadzone po 2000 roku pokazały, że obszar występowania chomika w 
naszym kraju zmniejszył się o 75 proc. 
Największa koncentracja 
stanowisk znajduje się aktualnie na pograniczu Wyżyny Lubelskiej i 
Roztocza oraz na Wyżynie Małopolskiej. Preferencje siedliskowe chomika 
są ściśle powiązane z jego trybem życia. Gryzonie te wybierają do budowy
 nor przeważnie głębokie warstwy iłu i lessu. Aktualnie główne obszary 
występowania chomika w Polsce pokrywają się z występowaniem czarnoziemów
 oraz głębokich gleb lessowych lub gleb składających się z mieszanki 
lessu i gliny, obszar ten stanowi Pas Wyżyn Środkowych. 
Chociaż 
chomik jest gatunkiem zagrożonych w skali kontynentu, w Europie jest 
klasyfikowany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody jako gatunek 
najmniejszego ryzyka zaniku. Naukowcy postulują zmianę jego statusu 
ochronnego w Europie, gdyż z braku wystarczających danych został on 
niewłaściwie oceniony. W Polsce badaczki również postulowałyśmy o zmianę
 obecnego statusu chomika europejskiego z "nieznany" na "zagrożony". Od 
1999 roku chomik jest w naszym kraju chroniony w ramach Konwencji 
Berneńskiej i Dyrektywy Siedliskowej UE, a od 2004 roku zgodnie z prawem
 krajowym jest objęty ochroną ścisłą i wymaga ochrony czynnej. 
Duże
 zagrożenie dla przetrwania gatunku spowodowane jest czynnikami 
antropogenicznymi: zalesianiem terenów porolnych, ich urbanizacją, 
powstawaniem sieci nowych dróg, a także zmianą systemu uprawy, 
intensyfikacją prac polowych i chemizacją. Dla izolowanych populacji 
presja drapieżników może stanowić jeden z głównych czynników 
ograniczających liczebność. Bardzo gwałtowne ograniczenie zasięgu w 
Polsce może być także konsekwencją niekorzystnych dla chomika zmian 
klimatycznych. 
Czynnikiem odpowiedzialnym za pogorszenie 
warunków siedliskowych jest prawdopodobnie ocieplenie klimatu, rozumiane
 przede wszystkim, jako obserwowana ostatnio niestabilność zim. Chomik w
 głębokiej norze łatwo przetrwa mroźną zimę hibernując, wybudzając się 
tylko sporadycznie i korzystając rzadko ze zgromadzonych zapasów. Brak 
mroźnych zim powoduje, że hibernacja jest krótka, okresy wybudzania 
coraz dłuższe, a zgromadzone zapasy szybko ulegają wyczerpaniu. Brak 
wegetacji na polach sprawia, że chomik nie może ich uzupełnić. 
Zdaniem 
badaczek, możliwe, że wszystkie czynniki ograniczające liczebność 
populacji działają synergicznie. Działania konserwatorskie muszą być 
więc bardzo zdecydowane i każdy czynnik, któremu można przeciwdziałać 
musi być wzięty pod uwagę, gdyż zawsze pozostanie niekorzystne 
oddziaływanie czynnika klimatycznego, na który nie mamy wpływu. Według 
nich zmiana statusu gatunku na zagrożony oraz włączenie go do "Polskiej 
Czerwonej Księgi Zwierząt" zwiększy szansę na uzyskanie funduszy na 
ochronę chomika europejskiego i szeroką akcję edukacyjną z tym związaną.
 
Dla ochrony chomika edukacja ekologiczna jest bardzo istotna, 
bowiem rolnicy są przekonani o szkodliwości tego gatunku i wciąż go 
zwalczają. Działania edukacyjne prowadzone przez Ziomek i Banaszek na 
stanowiskach badań odniosły pozytywne rezultaty; wielu rolników 
przychylniej zaczęło traktować chomiki występujące na ich polach, gdy 
dowiadywali się, że jest to gatunek zagrożony wyginięciem i podlegający 
ochronie. (PAP)
ostatnia aktualizacja: 2011-03-15