Wyedukowana mrówka

Występujące u niektórych gatunków mrówek bieganie tandemowe
polega na tym, że jedna mrówka prowadzi drugą z gniazda do źródła
pożywienia, używając przy tym sygnałów, które określają trasę i
prędkość jej pokonywania.

Po analizie owych zachowań u mrówek z gatunku Temnothorax
albipennis, naukowcy Nigel Franks i Tom Richardson z brytyjskiego
Uniwersytetu w Bristolu doszli do wniosku, że są one przejawem
uczenia jednego osobnika przez drugi. Wynika z tego, że taka
umiejętność może się rozwinąć również u gatunków nie
korzystających z dużego mózgu.

Mrówka prowadząca kontynuuje bieg tylko wtedy, gdy mrówka
biegnąca za nią puknie ją czułkami w odwłok. Kiedy odstęp między
mrówkami robi się zbyt duży, każda z nich dostosowuje swa
prędkość, aby go zmniejszyć. Druga mrówka jest w stanie dzięki tej
współpracy znaleźć jedzenie szybciej, niż gdyby robiła to sama, co
sugeruje, jak twierdzą autorzy artykułu, iż mrówka prowadząca
pomaga drugiej mrówce w przyswajaniu wiedzy.

Pomoc ta jest jednak kosztowna - mrówka prowadząca byłaby zwykle
w stanie dotrzeć do pożywienia czterokrotnie szybciej, gdyby nie
uczeń.

W 2004 r. 20-letni Artur Lewandowski zdobył trzecią nagrodę w 16.
Konkursie Prac Młodych Naukowców UE w Dublinie. Badał on procesy
uczenia się mrówek wędrujących przez labirynt. Udało mu się ocenić
intelektualne zdolności mrówek - gatunek bardziej wojowniczy jest
zdecydowanie mniej inteligentny i może przeżyć tylko dzięki
niewolnikom z obcych mrowisk. Łagodniejsze mrówki rudnice potrafią
nie tylko zapamiętywać trasę, ale i pomagają innym osobnikom
szybciej ją pokonać.(PAP)