Wielki mały ekran. Telewizja a codzienność Polaków w latach sześćdziesiątych

Choć autor nie jest medioznawczą, w swojej pracy zajmuje się zagadnieniem oryginalnym i ogromnie ważnym także z punktu widzenie historyków – a mianowicie związkiem TV z życiem społeczeństwa. O ile prasa , radio oraz film były w PRL traktowane jako środki propagandy, to telewizja rozwijała się spontanicznie, z inicjatywy oddolnej – inżynierów, dziennikarzy radiowych.

Kierownictwo PZPR, z towarzyszem Wiesławem Gomułką na czele, nie dostrzegało znaczenia telewizji jako instrumentu propagandy partyjnej, a raczej traktowali ją jako środek upowszechniania kultury.

Komentarze
Polityka Prywatności