Dziki Kąt
"Dziki Kąt" to przedziwna proza złamana poezją. Postaci bohaterów łączą w sobie cechy plebejuszowskie z inteligenckimi. Refleksyjność, erudycja i poetyckie przywidzenia (często po czaju) narratora-Świętego nie gryzą się jednak zupełnie z folklorystycznym charakterem opowieści. Trudny, stawiajacy opór język stanowi jest estetycznym eksperymentem doskonale odzwierciedlającym ową dwoistość postaci zawieszonych miedzy światami.
Powieść Śliwińskiego to historia mentalnego miejsca, tytułowego Dzikiego Kąta, gdzie wszystko jest jakby spomiędzy, nienależące do nikogo, przekraczające granicę stylów, estetyk, gatunków. W takim świecie niejasnych transgresji żyje dziś każdy - inteligent z Los Menelos. A w tle kawał najnowszej historii Polski z wiernie oddanej, ludowej perspektywy.
"Kraków dzieciństwa i młodości. Kraków, którego nie ma, który nie wróci. Dotyk niedotykalnego. Dziki Kąt to ziemski raj posadzony nad brzegami Wisły i Rudawy."
Piotr Śliwiński
"Bardzo ładna książka o młodzieńczej przyjaźni, która uzbraja duchowo na przyszłe kaprysy Fortuny, o wierności sobie i niespełnialnym marzeniom. Klimatem i klasą porównywalna z prozą Czycza, która ma swoje osobne w polskiej literaturze XX wieku."
Jacek Suchecki
"Najmocniejszą stroną powieści jest język - mieszanina gwary, archaizmów i osobistych kodów komunikacyjnych bohaterów. Całość brzmi jak rodem z prowincji dawnych lat. Przypomina mi się zdanie, jakie wypowiedział Estwood w jakimś westernie: `Użyj czasem tego słowa, żeby nie zaginęło`. Śliwiński używa takich słów z rozmachem, i nie są to w kółko eksploatowane szlagiery, tylko cała plejada świetnych, z babcinego strychu wyjętych słów. Zaskakujące, interesujące, zabawne, obrazowe."
Agnieszka Wolny-Hamkało
O autorze: Piotr Śliwiński (1973), rodowity krakowianin, z wykształcenia polonista (UJ). Publikuje teksty o historii kościoła i Krakowa w Tygodniku Salwatorskim. Obecnie pracuje w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Krakowie. Żonaty, córka Hania.
poleca:
