Są tematy, które nigdy nie zostaną do końca wyczerpane, na zawsze też pozostaną tematem do pisania. To historie poruszające do żywego, angażujące i przykuwające. Książka Delarue opowiada o jednym z nich i robi to w taki sposób, że naprawdę nie da się jej przeczytać obojętnie.
Historia II Wojny Światowej, jakkolwiek bolesna i trudna, jest też fascynującą i cenną lekcją. Zapomniane wydarzenia mają tendencje do powtórzeń, dlatego tak ważne są historie o nich opowiadające. Książki traktujące o temacie wojny, są niezbędne i warto im dać szanse. Niejedną czyta się jak najlepszą powieść. Tutaj tym bardziej porażającą, że prawdziwą.
Jacques Delarue, były policjant, działacz antynazistowskiego
ruchu sam pisze, że zapomnienie może stanowić największy koszmar ludzkości. Jego książka zgłębia historię Gestapo, organizacji pełnych najbardziej brutalnych, skrajnie okrutnych ludzi, których czyny nie mogą stanąć na równi z czynami ludzkimi. Po porażająca lektura o potworach, które pozbawione zostały jakiejkolwiek racjonalności w imię własnego Boga Fuhrera. Nie da się tego czytać bez licznych przerw, bo obrazowy język Delarue poraża swoją sugestywnością. Trzeba przerwać i ochłonąć. Ale przerwać na dobre się nie da, bo ta potworna historia trzyma do ostatniej strony. Nieprędko wrócę do tej książki. Ale wrócę na pewno.
poleca:
