Niemalże zasadą jest już, że Prachett pisze swoją własną odmianę fantastyki, przekraczając znane wcześniej granice, kierując się w stronę ekscentryczności, lekkiego dziwactwa i – co by tutaj ukrywać – wyjątkowości. Jego literacki świat jest absolutnie niepowtarzalny, pokręcony i nietypowy. I wszystko to w najlepszym sensie tego słowa.
I Prachetta trzeba lubić, bo też nie każdy zniesie tę ilość fantastycznego surrealizmu. W książce „Zadziwiający Maurycy i jego edukowane gryzonie” postacią centralną jest kot, który nie dość, że mówi, to jeszcze wydaje rozkazy szczurom, podróżuje, wystawia sztukę. Prachett kolejny raz opisuje niesamowitą historię, wykorzystując ironię, aby skomentować przesądy i mity. Wszystko jest kolorowe, trochę przesadzone, ale w granicach literackiej przyzwoitości. Czyta się to doskonale, łatwo się wciągnąć, nie trudno o kilka refleksji. Książki Prachetta to mądry komentarz na wiele rzeczy, więc jeśli zniesiecie dużą dawkę surrealizmu, to powieść właśnie dla was.
poleca:
