Akcja powieści, której bohaterem jest wnuk protoplasty rodu Wangów, młody Wang Yuan, toczy się w ogarniętych rewolucją Chinach, a także w Stanach Zjednoczonych, do których wnuk Wang Lunga wyjeżdża na sześcioletnie studia. Wang Yuan jest rozczarowany zarówno zmianami, jakie pod wpływem Zachodu dokonują się w jego ojczyźnie, jak i samym Zachodem, który – choć zaawansowany cywilizacyjnie – nie respektuje standardów tradycji i moralności, a co gorsza żywi nienawiść wobec przedstawicieli innych ras.
Zawiedziony wraca do Chin, by na przekór ojcu – rozmiłowanemu w wojnie Wangowi Tygrysowi – a śladami dziada, osiąść na ziemi
i zająć się jej uprawą. Dzieje rodu Wangów zataczają koło, a Yuan – rozdarty między tradycją a nowoczesnością, Wschodem a Zachodem – znajduje spokój i ukojenie w glinianej chacie dziada – jedynym trwałym, nie ulegającym runie, miejscu
na świecie.
Pearl S. Buck (1892 – 1973) pod wieloma względami przerosła swoją epokę i stała się legendą.
Urodziła się w Zachodniej Wirginii i jako dziecko wyjechała z rodzicami, misjonarzami kościoła prezbiteriańskiego, do Chin. Dziewczynka poznawała język chiński równolegle z angielskim. Spędziła tam wiele lat. Na studia wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Wróciła do Chin, by wykładać literaturę angielską na tamtejszych uczelniach. W roku 1932 musiała opuścić ogarnięte rewolucją Chiny.
Jako pierwsza Amerykanka była laureatką Nagrody Nobla i Nagrody Pulitzera. Wykorzystywała swój talent pisarski i dar rozumienia ludzi, by przedstawić cywilizacji Zachodu bogactwo kulturalne Chin.
Podczas czterdziestoletniej kariery pisarskiej noblistka wydała ponad siedemdziesiąt powieści. Jest też autorką sztuk teatralnych, zbiorów opowiadań, wierszy, książek dla dzieci i biografii. Należy do grona najczęściej tłumaczonych autorów, a jej powieści zostały przełożone na ponad 60 języków.
Zasłynęła również jako osoba walcząca o prawa człowieka.
Tuż po debiucie prozatorskim Pearl S. Buck napisała kolejne powieści:
Łaskawa ziemia (1931), Synowie (1932) i Dom w ruinie (1935), razem tworzące trylogię „Ziemski dom” opisujące sagę rodziny Wang. Łaskawa ziemia przez dwa kolejne lata była bestsellerem, a jej autorka w 1935 roku otrzymała za nią Nagrodę Pulitzera i Howells Medal, zyskując tym samym światową sławę. W 1937 roku Łaskawa ziemia doczekała się ekranizacji, nagrodzonej później dwoma Oskarami,
i była wystawiana na Broadwayu.
W 1938 r. pisarka otrzymała Nagrodę Nobla za „wspaniały epicki opis życia chińskich chłopów i za biograficzne arcydzieła”. Jeden z członków jury, Per Halstroem, w uzasadnieniu przyznania nagrody powiedział, że utwory Pearl S. Buck „układają drogę dla wzajemnego poznania się ludzi, na przekór wszelkim rasowym barierom”. Było to szczególnie ważne stwierdzenie w dobie rozprzestrzeniania się w Europie faszyzmu i po japońskiej agresji na Chiny.
Oprah Winfrey włączyła powieści Pearl S. Buck do swojego dyskusyjnego klubu książki, podkreślając, że „poruszają one tak uniwersalne tematy jak: prawa kobiet, znaczenie rodziny, konflikty klasowe, trudy związane z ważnymi życiowymi wyborami” oraz, że w Łaskawej ziemi autorka „zawarła cały cykl ludzkiego życia: jego dobre i złe momenty, pasje i niepowodzenia, ambicje i marzenia”.
Pearl S. Buck potrafiła ukazać swoich bohaterów w głęboki, a jednocześnie zdystansowany i prosty sposób. Opisywała postaci, ich wady i błędy, jednocześnie nie podporządkowując ich całkowicie tym przywarom – umiejętność, której często brakuje współczesnym powieściopisarzom.
poleca:
