Czy rozwiązłość i chrześcijaństwo mogą mieć wspólny mianownik?
Tytułowa ladacznica to dwudziestoośmioletnia Adèle, dziennikarka zajmująca się tematyką religijną. Jest wyzwoloną, atrakcyjną i kochającą życie kobietą. W wieku piętnastu lat, wraz z najbliższą przyjaciółką, a obecnie zakonnicą, ślubowała zostać świętą; aktualnie ma męża, dwóch synków i... dwóch kochanków. Wygląda na to, że zrezygnowała z młodzieńczych decyzji; jednak po głębszym wniknięciu w jej skomplikowany świat okazuje się, że nic nie jest takie proste ani oczywiste.
Adèle nieustannie stara się wypełnić wobec siebie boski plan. Nadrzędnymi wartościami w jej życiu są miłość, prawda i pokora, a żeby dostąpić tej ostatniej cnoty, Adèle gotowa jest przyjąć na siebie całe pasmo upokorzeń. Jej relacje z mężem, alkoholikiem i brutalem, oraz z cynicznymi kochankami stają się dla młodej kobiety bolesną Pasją, którą gotowa jest przeżyć do końca na wzór Męki Pańskiej. Jej introspekcje mogą budzić opór i niezgodę czytelnika, ale jedno jest pewne – Adèle to ogromnie wyrazista, żywa i prawdziwa postać.
W Ladacznicy mamy sporą dawkę skandalizującej na miarę dzisiejszych czasów obyczajowości; a jednak kręta duchowa droga bohaterki jest pewnego rodzaju symbolem. Adèle, poprzez swoją pasję, osiąga duchową przemianę.
Astrid d'Ozan za pośrednictwem swojej bohaterki prowadzi ciekawe i odkrywcze rozważania nad istotą miłości, religijności, wierności – zwłaszcza tej najważniejszej
– samemu sobie, a także i przede wszystkim kobiecości.
Astrid d'Ozan urodziła się w 1972 roku. Jest dziennikarką francuskiego dziennika „Le Figaro”, piszącą o książkach i kwestiach religijnych. Ladacznica to jej debiut literacki, za który w 2005 roku otrzymała nagrodę Saint Valentin. Wyróżnienie to
po raz pierwszy przyznano w 2001 roku, a w skład jury wchodzą humaniści,
którzy nagradzają nią powieści oddające „absurdy języka, rzeczowość stylu oraz modernizm literacki”. Nagroda jest wręczana przy okazji imprezy zatytułowanej
„Noc powieści o miłości”.
Denis Tillinac, dyrektor francuskiego wydawnictwa
i zainteresowanie sprawami duchowymi, religijnymi i świętymi”.
Po wydaniu powieści w nagłówkach artykułów o Astrid d'Ozan czy recenzjach książki, najczęściej pojawiały się sformułowania: „powieść balansująca między mistycyzmem a erotyzmem”, „rozwiązła”, o bohaterce pisano, że jest „wyzwoloną katoliczką”, „przedstawicielką libertynizmu”, emanującą „kobiecą dwuznacznością”.
RECENZJE Z PRASY FRANCUSKIEJ:
Na znakomitość tej książki składają się przekroczenie granic politycznej niepoprawności oraz mistycyzm emanujący od Adèle. To bogata elegancka proza.
Hélène Zemmour, francuski portal literacki „Evène”
Pierwsza powieść Astrid d'Ozan jest czystym cudem.
Jest tu pasja oraz mistycyzm, a wszystko ubrane w wyrafinowany język. Ta pełna paradoksów powieść po początkowym wywołaniu w nas niepokoju, na koniec pozostawia czytelnika w stanie ukojenia.
poleca:
