Słynny frywolny poemat erotyczny, przełożony swobodnie i bardzo dowcipnie na język polski przez Juliana Ejsmonda, z błyskotliwym wstępem profesora filologii klasycznej Mikołaja Szymańskiego. Zarówno forma, jak i daleka od moralizatorstwa treść tej poezji ściągnęła na autora niełaskę cesarza Augusta, który być może właśnie z jej powodu skazał Owidiusza na wygnanie.
Dziś, po upływie dwóch tysięcy lat, po rewolucji seksualnej lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, poemat nadal zachwyca swobodą podejścia do tematu, pięknem języka i radością życia, jaka z niego bije. Całość ilustrowana reprodukcjami antycznej sztuki erotycznej i nawiązującego do niej malarstwa późniejszych epok.
Owidiusz (Publius Ovidius Naso) (43 p.n.e.–17 lub 18 n.e.), jeden z największych poetów rzymskich. Autor elegii o tematyce miłosnej Amores, Heroidy — zbiór fikcyjnych listów mitycznych heroin do swych kochanków, O kosmetyce twarzy kobiecej, a także utworów ajtiologicznych: Fasti — zbioru mitów objaśniających kalendarz rzymski oraz Przemian, 250 mitów wyjaśniających pojawienie się niektórych zwierząt, roślin i ciał niebieskich. Wygnany z Rzymu z nie wyjaśnionych przyczyn, został zesłany 8 r. n.e. przez Oktawiana Augusta do Tomi nad M. Czarnym. Zmarł na wygnaniu.
poleca:
