Tajemnicze znikanie łyżeczek od herbaty

Niezależnie od tego, ile jest łyżeczek do herbaty, zawsze są
trudności z ich odszukaniem. Kto zna rolę herbaty w pracy
biurowej, nie zlekceważy dokonań naukowców z Macfarlane Burnet
Institute for Medical Research and Public Health w australijskim
Melbourne. 

Uczeni nabyli i dyskretnie oznaczyli 70 łyżeczek ze stali
nierdzewnej (przy czym 54 sztuki miało jakość standardową, zaś 16 -
podwyższoną, cokolwiek to znaczy). Łyżeczki umieszczono w
przeznaczonych do popijania herbaty pokoikach na terenie
instytutu. Przez pięć miesięcy przeliczano je co tydzień.

Po pięciu miesiącach naukowcy ujawnili eksperyment całemu
personelowi. Wszystkich poproszono o wypełnienie anonimowej
ankiety na temat nawyków związanych z łyżeczkami i posiadanej
wiedzy o ich ewentualnej kradzieży.

W tym czasie zniknęło 56 łyżeczek, czyli 80 procent ich
pierwotnej liczby. Czas połowicznego zaniku łyżeczek wyniósł 81
dni - oznacza to, że po tym czasie połowa łyżeczek ginęła na
zawsze. Środowiskiem szczególnie agresywnym okazały się
pomieszczenia wspólne. Tam połowa łyżeczek znikała już po 42
dniach, podczas gdy w pokojach zastrzeżonych dla konkretnej grupy
badawczej trwało to dni 77.

Wartość materialna łyżeczek nie wpływała na ich znikanie, a
ogólna częstość tego zjawiska wyniosła 360,62 na 100 łyżeczkolat.
W praktyce oznacza to, że aby zachować stabilną grupę 70 łyżeczek,
trzeba by kupować co roku 250 sztuk.

Ankieta ujawniła, że większość (73 procent) zatrudnionych nie
była zadowolona z zaopatrzenia instytutu w łyżeczki, co dowodzi,
jak ważna częścią biurowego życia są te niepozorne przedmioty.

Próbując wytłumaczyć fenomen znikających łyżeczek naukowcy
odwołują się do teorii rezystencjalizmu, czyli naturalnej wrogości
nieożywionych przedmiotów wobec ludzi. Czynnik ludzki wydaje się
mieć niewielki wpływ na migrację łyżeczek.

Ze względu na znaczenie herbaty i łyżeczek do niej dla
funkcjonowania wszelkich instytucji, autorzy badań sugerują, że
metody zapobiegania znikaniu łyżeczek powinny stać się
priorytetowym zadaniem nauki, tym bardziej, że nie wymaga to, jak
się wydaje, szczególnie skomplikowanego sprzętu ani bogatych
grantów.(PAP)