Pewnego razu siedmiu młodych chrześcijan uciekło z Efezu przed prześladowaniami i skryło się w grocie na zboczu góry Pion. Działo się to w czasach wrogiego chrześcijaństwu cesarza Decjusza (249 – 251) po wydaniu przezeń zarządzenia, aby składać powszechne ofiary za pomyślność państwa, co w rzeczywistości oznaczało prześladowanie innowierców. Żołnierze rzymscy znaleźli kryjówkę i zamurowali wejście, skazując uciekinierów na śmierć. Lecz młodzi przeżyli, zapadając w głęboki sen trwający 200 lat. Obudziło ich trzęsienie ziemi (obaliło ono również mur), które miało miejsce za panowania cesarza Teodozjusza II, kiedy chrześcijaństwo było już religią państwową. Jeden z uciekinierów wybrał się do miasta, aby kupić chleb, za który zapłacił monetami z czasów Decjusza. Zdziwiony piekarz poszedł za młodzieńcem do jaskini, gdzie dowiedział się całej prawdy. Kiedy wieści o tym cudzie rozeszły się po państwie, Teodozjusz natychmiast przyjechał do Efezu, aby spotkać się z siedmioma bohaterami tych wydarzeń. Po śmierci zostali oni pochowani w jaskini, która w ten sposób stała się miejscem świętym.
poleca:
Studentnews.pl