Pozycja i władza

Badania lingwistyczne pokazały, że jest prosta relacja między zajmowaną pozycją, poziomem władzy czy prestiżu człowieka a sposobem wysławiania się przez niego. Innymi słowy, im wyżej ktoś stoi na drabi­nie społecznej, tym łatwiej przychodzi mu porozumiewanie się za pomocą słów i zdań.

Badania nad porozumiewaniem nie­werbalnym ujawniły korelację pomiędzy poleceniami wypowiadanymi a liczbą ge­stów, jakie człowiek wykonuje, aby prze­kazać wiadomość. Oznacza to, że status, władza czy prestiż danej osoby jest także w prosty sposób powiązany z liczbą gestów czy ruchów ciała przez nią wykonywanych. Ktoś znajdujący się na szczycie społecznej czy biznesowej skali potrafi wykorzystać zakres swojego słownictwa do precyzyjne­go przekazania swoich myśli, zaś ktoś mniej wykształcony czy uzdolniony użyje w komunikacji raczej większej liczby ge­stów niż słów.

Prędkość niektórych gestów i ich oczy­wistość dla obserwatorów zależą z kolei od wieku przekazującego komunikat. Na przy­kład jeśli pięcioletnie dziecko powie swo­im rodzicom kłamstwo, natychmiast potem celowo zasłoni sobie usta jedną lub obie­ma rękami. Zasłanianie ust rękami powinno być dla rodziców sygnałem ostrzegawczym. Ten gest jest wykonywa­ny przez całe życie i różni się jedynie pręd­kością, z jaką jest wykonywany.

Gdy kła­mie nastolatek, podnosi rękę do ust w spo­sób podobny do tego, jak czyni to pięcio­latek, ale zamiast zasłaniania ich obiema dłońmi, gładzi palcami delikatnie wokół warg.

Ten ruch staje się jeszcze bardziej wy­tworny u dorosłych. Gdy dorosły skłamie, jego mózg wysyła do ręki informację, aby zatkała usta i uniemożliwiła wypowiedze­nie kłamliwych słów, ale w ostatniej chwili ręka oddala się od twarzy i tylko palec do­tyka podstawy nosa. Ten ruch jest niczym więcej jak tylko bardziej wyrafino­waną wersją gestu zasłaniania ust stosowa­nego w dzieciństwie.

Jest to dowód na to, że gdy człowiekowi przybywa lat, wiele z jego gestów staje bardziej wyrafinowa­nych i mniej oczywistych. Stąd tak często trudniej jest odczytać znaczenie gestów człowieka pięćdziesięcioletniego niż nasto­latka czy dziecka.